25/8/20. Herman de Coninck heeft zijn werk als dichter van meet af aan afgewisseld met het schrijven van proza. In veel gevallen vulde het proza de poëzie aan, was het daar het commentaar op of betekende het een ontmoeting met een andere poëzie, vaak met als onderliggend doel de eigen 'ars poetica' nog eens te herformuleren. Maar steeds mondde het schrijven over poëzie uit in een pleidooi voor de poëzie 'tout court'. Hij deed dat eerder als een collega dan als een criticus, eerder als een gids dan als een exegeet.De Coninck bestreek in zijn proza trouwens niet alleen maar het terrein van de poëzie; hij maakte ook vele excursies daarbuiten in lichtvoetige essays over zulke uiteenlopende zaken als reizen, autisme, pedofilie, onderwijs, televisie, fotografie, sport, het chanson, de relatie Nederland-Vlaaanderen of het wereldnieuws. Dat alles heeft bij leven geresulteerd in een vijftal essaybundels - 'Over de troost van pessimisme (1983), 'Marieke van de bakker' (1987), 'De flaptekstlezer' (1992), 'Initimiteit onder de melkweg' (1994), 'De vliegende keeper' (1995) - en de reisverhalenbundel 'De cowboybroek van Maria Magdalena (1996).