19/10/20. Deze monografie over de veelzijdige kunstenaar F. Rosen (1946) is een merkwaardig boek. Enerzijds laat het middels de vele foto's (zw/w en kleur) van schilderwerk, grafiek, beelden en studio-decors geen twijfel over zijn virtuositeit, anderzijds geeft het middels uiterst simpel gehouden teksten zoveel irrelevante, soms redundante informatie, dat je je afvraagt hoe zijn werk en de presentatie daarvan een eenheid zouden moeten vormen. Nergens wordt dit werk in enige context geplaatst. De teksten geven wel onevenredig veel aandacht aan het persoonlijk wel en wee van de kunstenaar. Rosens belang schuilt in zijn vormkracht en zijn benadering van het essentiële. Daarnaast is hij een colorist pur sang. Abstract of figuratief, zijn werk is nooit vernieuwend en dat is waarschijnlijk de reden waarom de officiële kritiek er vaak aan voorbijgaat.