De natuurlijke habitat van Jon Steele was oorlog. Verslaafd aan de adrenaline die door je bloed jaagt wanneer de kogels je om de oren fluiten, bracht zijn werk als cameraman voor het televisienieuws hem naar plekken waarvandaan gewone mensen op die momenten proberen te vluchten. In oorlogsgebieden waar ook ter wereld - zoals Georgië, Moskou, Rwanda, Zaïre en Bosnië, om er een paar te noemen - heeft Steele dingen gezien en gefilmd die te gruwelijk zijn voor woorden. Tot hij zich op een dag realiseerde dat hij in feite te veel had gezien en gefilmd.