2/6/25. Tot de winter er op volgt. In Tot de winter er op volgt dicht Toon Tellegen over het gezicht van de ouderdom. Nu eens kijkt hij met weemoed terug op het leven, dan weer schopt hij vol bravoure het einde ervan vér voor zich uit.Het verleden slaat op de vlucht,het is bang voor mijik zou het wat aan kunnen doen,het laten stikken bijvoorbeeld, of vergetenen dan alleen verder gaanmet alleen maar heden voor mij, achter mijik zou niets meer wegen,nooit meer die loodzware voeten, die rug die bezwijkt,die plotselinge steen in mijen nooit meer schrijven, doorkrassen, verfrommelen, verdoezelen.